Ταξίδια επί χάρτου … !
Πόσο νωρίς είναι το νωρίς ? Διαπιστωμένο πια ο χρόνος μονίμως μας προσπερνά .
Το νιώθουμε στα πλευρικά μας , το φύσημα το στιγμιαίο αεράκι στα δευτερόλεπτα της προσπέρασης .
Τα πλευρικά του ανθρώπου δεν διαφέρουν και πολύ από τα πλευρικά του πλοίου , το υπαινίσσεται άλλωστε σε πολλά σημεία του λόγου του ο ποιητής των ναυτίλων Νίκος Καββαδίας .
Μεσοπέλαγα δοκιμάζονται από αγέρηδες , απορροφούν τον θυμό των κυμάτων , όπως και ο άνθρωπος διαχειρίζεται τις δυσκολίες νιώθει στο σαρκίο του την πικρόγλυκη εναλλαγή συναισθημάτων όποτε και όταν φουντώνουν σαν εκκολαπτόμενη τρικυμία .
Όταν πρόκειται για ταξίδι επί χάρτου η φαντασία , ο μύθος , δια μέσου της πένας , η οποία με την σειρά της μιμείται τον έμπειρο καπετάνιο , μπορεί να οδηγεί τον αναγνώστη/τρια σ ένα απρόσμενο ταξίδι πλην όμως ανώδυνο , παραμυθένιο .
Η περιπέτεια της γραφής εμφωλεύει κινδύνους που κάποιες φορές ως άλλη τρικυμία ξεβράζει τον συγγραφέα στην ακτή και το μόνο που πασχίζει να ψελλίσει είναι :
……. Προσπάθησα μην τα θαλασσώσω … αλλά …. !
Αλλά απέναντι του το ταραγμένο πέλαγος ανοίγει σφοδρό διάλογο με έναν υψηλόσωμο φάρο το βλέμμα του οποίου κατάφωτο διαμελίζει το σκοτάδι και δίνει χώρο στην ορατότητα του τοπίου .
Αρκετά μέτρα μακριά ένας μοναχικός ανεμόμυλος με τα πτερύγια του παραδομένα στις διαθέσεις του αγέρα και πρόθυμα σε στροβιλισμούς ξυπνούν μνήμες του συγγραφέα και όπως αυτός στέκει στην ακτή με κλειστά μάτια συμβαίνει κάτι παράδοξο .
Νιώθει πως βρίσκεται ακόμη μέσα στο καράβι . Οι ελαφριές ταλαντεύσεις του νανουρίζουν τις σκέψεις .
Συνεχίζει με κλειστά μάτια , και από την κρύπτη των ονείρων φτερουγίζουν γλάροι έτοιμοι για μακρινά ταξίδια …!
Για πού? Πότε? Ποιος ξέρει που θα είναι το επόμενο ταξίδι ?
Θα δείξει …..!
κυρ...σαμ..
